Henk: “In mijn hoofd werk ik altijd, dat stopt nooit. Ik heb een eigen bouwbedrijf en dat ben ik door de crisis en mijn ziekte bijna kwijtgeraakt. Ik heb het nog net van een faillissement kunnen redden. Dus mijn grootste angst is niet mijn eigen gezondheid, maar de gezondheid van mijn bedrijf. Dat eerste is dan maar mijn lot, maar het tweede niet. Begin vorig jaar werd ik geopereerd en na twee dagen zat ik ’s nachts al aan een tafeltje in het ziekenhuis de werkplannen te maken, zodat het werk kon doorgaan. We hadden na de crisis net weer een groot project,dus dat moest gewoon. Claudia zorgde ervoor dat iedereen de goede planning voor die dag had en dat ik wist wat er gedaan was. Net zoals ze in de twee voorafgaande jaren mijn stem was als ik zo hees was dat ik niet met mijn opdrachtgevers kon praten. Ze heeft het geweldig gedaan.
‘Het ravijn is nooit zo diep of ik kruip er weer uit!’
“We kunnen het goed samen vinden. Als Claudia gaat vliegen probeer ik haar altijd weg te brengen en op te halen. En als ze op Schiphol
aankomt heb ik twee broodjes met pindakaas bij me, want dat vindt ze zo lekker. Al 25 jaar, bij nacht en ontij.”
De motor
“Toen de arts mij vertelde dat ik na 38 bestralingen toch gelaryngectomeerd moest worden vroeg ik meteen of ik dan nog kon motorrijden. Daar schoot ze van in de lach. Ze had al veel vragen gehoord, maar deze nog nooit. Maar het is gelukt. Na twee maanden reed ik weer motor en voor volgende zomer staat een rondje Europa gepland. Frankrijk, Spanje, Duitsland, geweldig. Ik neem het maar zoals het is, ook al went het nooit. Ik schaam me nergens voor en ik ben niet bang, dus ik stap weer overal op af. Maar de zakenwereld is hard. Je moet wel kunnen incasseren en je krijgt niets cadeau. Ik moet praten als Brugman om te laten zien dat ik er weer ben en dat mijn bedrijf de kwaliteit
levert die mensen van ons gewend waren. Maar het ravijn is nooit zo diep of ik kruip er weer uit.”
Claudia: “Ik had Henk gevraagd of hij ‘Ik hou van jou’ wilde zeggen als hij weer kon praten. En dat deed hij. Het was het allereerste wat hij zei. En daar gaat het om, verder komen we er wel. We zijn niet materialistisch, we passen ons wel aan. Ik ben trots op het prachtige bedrijf van Henk en zijn vakmanschap. Hij maakt zulke mooie dingen! Vroeger werkte hij voor twee, dat kan nu niet meer. Hij probeert het wat rustiger aan te doen, maar hij is een perfectionist. Hij wil graag het allerbeste resultaat. In het begin was ik zenuwachtig als ik weer moest gaan vliegen. Ik doe alleen verre reizen, dus dan ben je niet zomaar thuis als er iets is. We hebben nu meer contact tussendoor, dat helpt.”
‘Het gaat om de liefde; verder komen we er wel’
“Henk houdt niet van WhatsApp, met die grote werkmanshanden van hem. Maar hij begrijpt nu wel dat het voor mij fijn is om te weten hoe het met hem gaat als ik in Tokio of New York zit. Ik vind het belangrijk om met elkaar over je gevoel te praten. En dat zijn we wel meer gaan doen. Het was onlangs een jaar geleden dat Henk gelaryngectomeerd werd. We zijn blij met hoe het nu gaat, maar er zijn ook momenten van verdriet en boosheid. Zeker ook bij Henk. Je bent toch je oude leven kwijt. Maar we moeten proberen om dat los te laten. We hebben de laatste jaren veel verdriet gekend. We hebben dierbaren verloren en veel stress gehad over ons bedrijf. Het is keihard werken om verder te gaan. Maar dat doen we wel. Er is geen tijd om stil te staan en we hebben altijd onze blik vooruit.”
Henk Kuijper en Claudia Engel
