Henk Abbes (1943) groeide op in Stadskanaal en had naar eigen zeggen een hele fijne jeugd met het bouwen van kano’s, luchtbuksen en brommers in het bedrijf van zijn vader. Zijn voorliefde voor techniek kreeg hij met de paplepel ingegoten. Henks vader was carrosseriebouwer en het is dan ook geen verrassing dat Henk zich later op de techniek heeft gestort. Hij ziet elektronica als zijn grootste hobby en hij is er dagelijks mee bezig.
Henk: “Op de lagere school was ik al bezig met elektriciteit. Ik maakte kerkjes van hout en karton met verlichting erin. De koplamp van een auto was voor mij een geliefd speelobject.” Later op de middelbare school verlegde Henk zijn focus naar radio’s. Vele radio’s werden door Henk gedemonteerd en weer opnieuw opgebouwd. “Maar dan beter natuurlijk. Vooral de draagbare radio’s vond ik enorm interessant.” Na zijn MULO-B te hebben behaald, ging Henk naar een elektronicaopleidingsinstituut in Den haag.
Tijdens zijn opleiding woonde Henk bij zijn oudste zus, die in Den Haag woonde, en leerde hij alles van elektronica. Ook hierbij bleef zijn voorliefde voor radio aanwezig. “In die periode was ik echt bezeten van radio. Ik heb zelfs nog als amateur radio uitgezonden. Ik was dag en nacht bezig met het bouwen van zenders en ontvangers.”
“Mijn hobby werd mijn beroep”
Na zijn opleiding ging Henk in militaire dienst. Ook hier kwam hij, na wat omzwervingen, terecht in de elektronica. Op luchtmachtbasis Deelen werkte hij aan de zend- en ontvangstapparatuur van de basis en de daar gestationeerde vliegtuigen. “Ik had het zo naar mijn zin, dat ik zelfs nog een extra jaar bijtekende.” Na zijn militaire dienst had Henk moeite om werk te vinden. Uiteindelijk kwam hij terecht op een plek bij de NATO; een plek waar hij uiteindelijk 35 jaar naar volle tevredenheid zou blijven zitten. “Mijn hobby werd mijn beroep. Bij de NATO kwam ik in aanraking met de digitale technieken die toen in opkomst waren. Ik bouwde in die tijd zelf veel apparatuur, gewoon om begrip op te doen van de techniek. Tegenwoordig bouwt niemand meer iets zelf, alles is gewoon te koop.”
Op een gegeven moment, ergens eind 2008, werd Henks stem hees. Het duurde lange tijd voordat hij hiervoor naar de huisarts ging. Deze verwees hem, in 2009, door naar de KNO-arts. Na ruim een half jaar onderzoeken was nog steeds niet duidelijk wat er aan de hand was. In 2010 werd Henk doorverwezen naar het UMC in Leiden maar ook hier wisten de artsen niet te achterhalen wat eraan mankeerde. In februari 2011 kon Henk op een dag bijna geen lucht meer krijgen. “Ik ging halsoverkop naar het ziekenhuis en moest met een rolstoel naar binnen worden gereden omdat ik de afstand van de auto naar het ziekenhuis al niet meer kon lopen.”
“ik kon weer ademen, wat een opluchting”
Een foto wees uit dat er een tumor achter zijn stembanden zat en dat deze zijn stembanden had aangetast. “Ik werd direct opgenomen en in de loop van de avond werd er na een plaatselijke verdoving een gat gemaakt in mijn hals en luchtpijp. Ik kon weer ademen; wat een opluchting!” Een canule werd in de luchtpijp geplaatst, maar dit was nog niet voldoende. Een laryngectomie was nodig.
Afzuigapparaat
Eenmaal thuis kwam de taak van het schoonmaken van Henks tracheostoma neer op zijn vrouw Gré. “Het schoonmaken van zo’n ding vind ik echt een omslachtig gedoe.” Daarom heeft Henk, handig als hij is, een eigen afzuigapparaat voor thuis gemaakt, inclusief vergrotingsspiegel en lamp, zodat hij nu alles zelf kan schoonmaken. Inmiddels is Henk alweer lange tijd gepensioneerd. “Maar ik hou mezelf prima bezig. Ik ben dan wel gepensioneerd, maar ik heb altijd tijd te kort!”
Henk Abbes
