Skip to content

Annie van de Weijdeven uit Eindhoven is eind november 2018 81 jaar geworden. In haar werkzame leven stond zij achter de toonbank van een levensmiddelenwinkel in Woensel. Dat was zoiets als een supermarkt nu. In haar huwelijk werd zij de trotse moeder van een zoon en een dochter. Haar vier kleinkinderen zijn inmiddels al tussen de 18 en 32 jaar. Annie werd 15 jaar geleden geopereerd aan één stemband en sprak sindsdien zacht. Tot de klachten terugkwamen en een laryngectomie (verwijderen strottenhoofd met stembanden) nodig bleek. Daarna herstelde ze wonderbaarlijk snel en ze spreekt nu duidelijk met behulp van een stemprothese.

Wat waren de eerste symptomen?

Hees praten was bij mij al heel lang een probleem en ook de aanleiding voor de operatie aan één stemband ruim 15 jaar geleden. Daar heb ik redelijk goed mee kunnen leven. Tot meer dan een jaar terug er toch weer klachten kwamen. Mijn spreken werd steeds zachter en ik was nog maar moeilijk te verstaan.”

Wanneer hoorde u dat het om een tumor ging?

“In het Catharina ziekenhuis in Eindhoven zijn mijn klachten eerst onderzocht. De uitslag bracht geen duidelijkheid. De onderzoeken werden voortgezet, maar leidden nog steeds niet tot een echt resultaat. Ik werd voor een second opinion naar Maastricht doorgestuurd. Onder narcose zouden daar hapjes weefsel worden weggenomen. Omdat ik toch wel angstig keek, vroeg de dokter: ‘Waar ben je bang voor?’ Ik antwoordde: ‘Voor de narcose.’ Uit de uitslag bleek dat het om een kwaadaardige tumor ging. Alle onderzoeken, eerst in Eindhoven en later in Maastricht, vonden plaats in de periode van februari tot en met juni. Met mijn leeftijd van boven de 80 was dit een behoorlijk intensieve periode. In juni kwam er een eind aan de onzekerheid door de uitslag in Maastricht.”

Wat waren de opties?

“In het gesprek kwamen drie opties aan de orde, waar ik in overleg met de arts een keuze uit moest maken. Dat was eigenlijk wel schrikken. De eerste mogelijkheid was alleen bestralen. Deze optie gaf echter geen duidelijke zekerheid voor de toekomst. Vooral ook omdat ik al wat te lang met de klachten was doorgelopen. De tweede optie was kiezen voor geen behandeling. Het gevolg was dan dat dit alleen maar ellende op vrij korte termijn zou brengen en dat mijn einde in zicht zou komen. Die twee opties liet ik al snel vallen en ik nam het besluit om voor optie drie te gaan. Dat was opereren, het wegnemen van het strottenhoofd met de stembanden. De operatie werd gepland op 2 augustus. De bestralingen zouden na de operatie plaats vinden. Opereren in niet bestraald gebied is een voordeel. Ook werd voor de operatie een gesprek met de patiëntenvoorlichter van de Patiëntenvereniging HOOFD-HALS geregeld. Daar was ik erg blij mee, het gesprek met voorlichter Guusta van der Sluijs stelde me gerust, het gaf me een idee van mijn vooruitzichten en ook houvast voor na de ingreep.”

Hoe verliep de operatie?

“De operatie heeft bijna zeven uur geduurd. Een complicatie was dat de aorta bij mij voor de slokdarm bleek te zitten in plaats van erachter. Tijdens de operatie is daarom de beslissing genomen om een spier uit de borst los te halen en deze om te klappen naar boven ter bescherming van de aorta. Dat vroeg extra tijd en het had natuurlijk invloed op het herstel. De eerste week na de operatie heb ik me dan ook regelmatig afgevraagd: waar ben ik aan begonnen?”

Hoe ging het verder met het herstel?

“De opname in het ziekenhuis duurde op een dag na drie weken. Omdat thuiszorg niet direct beschikbaar was, zou het naar huis gaan langer uitgesteld worden. Maar gelukkig kwam er een oplossing en mocht ik naar huis. Ik ben in het ziekenhuis van Maastricht heel goed opgevangen. Tijdens de opname kreeg ik al lessen van de logopediste. Het eerste geleerde woord ‘hallo’ kon ik al snel delen met mijn familie. Ook de controles bij de arts verliepen vlot en de weg naar de diëtiste had ik al snel gevonden. Ik dacht steeds: ik moet vooruit, met Kerstmis wil ik weer op orde zijn. Ik leerde hoe ik mijn stoma schoon moet maken. Dat is belangrijk, want ik wil niet graag van anderen afhankelijk zijn en behoud graag zo veel mogelijk mijn zelfstandigheid. De dokters stonden ervan te kijken dat ik ondanks mijn leeftijd zo optimistisch bleef. Natuurlijk was de hele situatie best zwaar. Maar ik zei tegen mezelf: niet zeuren en schouders eronder. Toen ik uit de narcose kwam en mijn banknummer en de telefoonnummers van mijn kinderen bleek te hebben onthouden, wist ik dat het wel goed zou komen. De dokter heeft zijn belofte goed voor me te zorgen zeker waargemaakt. Ik heb in mijn leven al veel meegemaakt. Mijn man is tien jaar geleden overleden en hij heeft vaak in het ziekenhuis gelegen. Daar ben ik ook doorheen gekomen, dacht ik, dan gaat dit me ook lukken. Gelukkig heb ik mijn weg inderdaad weer snel gevonden.”

Wat was de invloed van dit alles op uw leven?

“In het begin schaamde ik me toch wel. Maar in feite was ik al jaren moeilijk te verstaan. Nu verstaat iedereen mij veel beter. Aan die lage stem was ik snel gewend en ik moest al gauw toegeven dat het spreken met de stemprothese eigenlijk een vooruitgang is. Zonder de hulp van mijn kinderen, kleinkinderen en mijn zus Ineke zou ik er niet zo snel bovenop zijn gekomen. Ook de hulp van de patiëntenvoorlichter was belangrijk. Naar een bijeenkomst van de patiëntenvereniging ben ik nog niet geweest, daar is het nog allemaal wat te vers voor. Maar mijn plan om voor de Kerst weer veel zaken op de rails te hebben is gelukt en daar ben ik trots op. Als ik aan mijn kinderen denk of aan mijn zus of kleinkinderen helpt me dat om door te gaan. Het geeft me houvast en tegelijkertijd doe je het daarom. Mijn naaste familie heeft voor ik thuis kwam mijn huis opgeknapt. Ik ben er reuze trots op en het zal ook lang mooi blijven. Dat ik niet meer rook helpt daarbij. Ik ben erg blij dat ik gestopt ben. Ik adem nu via een LaryTube met filter. Laatst maakte een arts bij een onderzoek nog een vergissing. Hij vroeg me om door mijn neus te ademen.”*

Waarmee vult u uw dagen? Wat vindt u leuk?

“Ik mag graag puzzelen en in de tijd voor de Kerst maak ik altijd zelf Kerstkaarten. In tv-kijken ben ik niet zo geïnteresseerd. En een weekje weg hoeft niet voor mij, ik blijf liever thuis. Maar een dagje uit met de familie vind ik leuk en gezellig, daar geniet ik echt van. Met mijn scootmobiel ga ik er graag op uit. Zoals laatst toen ik het eigenlijk niet meer zag zitten. Ik ben toen naar het Winkelcentrum Woensel gegaan om een leuke trui te kopen. Mijn dochter vindt het knap dat ik daarvoor dan toch op pad ga. Door de bestraling was mijn smaak grotendeels weg. Gelukkig komt dat langzaam maar zeker weer terug. Na de operatie heb ik 14 dagen sondevoeding door de neus gekregen. Ik was blij toen ik daar vanaf was. Tijdens de 33 bestralingen heb ik wel minder gegeten, maar ik ben het redelijk doorgekomen. Mijn energie kwam daarna gelukkig weer goed terug. Ik heb wel wat slikproblemen. Vlees moet ik bijvoorbeeld in kleine stukjes snijden. Maar eigenlijk kan ik alles weer.”

*Hoe beadem je iemand met een halsstoma? De Tracheostoma app geeft instructie in het Nederlands, Engels of Spaans. Download de app op je smartphone en laat je omgeving dat ook doen!

Annie van de Weijdeven

Back To Top