Pabe Sipkema (62) groeide op op Terschelling. Hoewel de begrenzing van het eiland hem als jongeman al benauwde, maakte hij pas op zijn vierendertigste de oversteek naar het vasteland. Na vijftien jaar verruilde Pabe het stadsleven in Utrecht voor het woeste en uitgestrekte Noorwegen. Hier runde hij zeven jaar lang een camping met zijn Noorse ex-partner. Sinds 2016 is Pabe terug in Nederland en werkt en woont hij in het St. Liobaklooster in Egmond.
Pabe: ʺTien jaar geleden had ik niet kunnen bedenken dat ik nu in een klooster zou wonen. Na mijn avontuur in Noorwegen ben ik opgevangen door mijn zus die hier moeder-overste is. Ik werk als kok en klusjesman van het klooster en woon in een arbeidershuisje op het terrein. Dit voelt echt als mijn thuis, hier ervaar ik rust.ʺ
Onbegrensd uitzicht
Pabe: ʺDat gevoel van rust ervaar ik ook als ik op mijn motor rijd. Motorrijden is voor mij toeren door de natuur, genieten van onbegrensde uitzichten en verrast worden na iedere bocht. Ik kocht mijn eerste motor op mijn tweeëntwintigste en heb sindsdien altijd een motor gehad, vijf in totaal. Motorrijden geeft een immens gevoel van vrijheid. Je gaat van A naar B, en hoe je dat doet bepaal je zelf. Ik heb het dan leuk: als ik ´s avonds mijn motor parkeer, kijk ik terug op een mooie dag. Ik geniet ervan om onderweg te zijn. Mijn broer heeft het tegenovergestelde: hij is een ´echte´ Terschellinger. Als hij van het eiland afgaat, is dat hooguit voor een paar dagen en neemt hij bij wijze van spreken een zakje zand mee.ʺ
Net even anders
Sinds maart van dit jaar is Pabe de eigenaar van een Yamaha XVZ1200 Venture uit 1984. Helaas was deze motor in de zomermaanden in onderhoud voor een ontstekingsprobleem. De afwezigheid van zijn motor weerhield Pabe er echter niet van om met vakantie te gaan. Hij monteerde een safaritent op een bagagewagen en reed met een vriendin naar Noorwegen. Pabe: ʺIk houd nu eenmaal van ´net even anders´. Dat geldt ook voor mijn auto, een (Citroën) Berlingo uit 2003. En als ik toch bezig ben: ik droom nog van een reis op de motor naar de Noordkaap. Ik ben van plan deze tocht te maken met een vriend. We willen graag naar het meest noordoostelijke plaatsje van Noorwegen: Grense Jakobselv , 500 meter van de Noord-Russische grens. Dit zal niet bij iedereen op zijn bucket-list staan,ʺ lacht Pabe. In dit stukje Niemandsland staat een klein kapelletje en verder ervaar je alleen maar ruimte. Het is gewoon leuk om hier keer geweest te zijn.ʺ
Twee keer geluk
Pabe: ʺRealistisch gezien zal deze reis naar het noorden van Noorwegen in 2022 of 2023 plaatsvinden. Op dit moment zit ik nog in een controlecyclus van vier maanden bij de KNO-arts. In 2018 ben ik bestraald voor een tumor op mijn rechterstemband. In 2019 had ik een verdacht plekje aan de onderkant van mijn tong en kreeg ik de diagnose ´tongkanker´. In 2020 ben ik, net voor de COVID-19 pandemie, geopereerd en hebben ze een stukje van mijn tong weggenomen. Ik zeg altijd: ik heb twee keer geluk gehad. Ik heb weinig restklachten na de bestralingen en de operatie. Ik slis een beetje en ik kan de ´r´ niet goed uitspreken. En af en toe heb ik last van een stijve nek. Fijn is dat ik de laatste jaren meer rust ervaar. Ik versta, beter dan vroeger, de kunst om ´lekker te leven´ en er ook van te kunnen genieten. Dat is best een fijn gevoel.ʺ
