Mijn ervaringen zullen wel overeenkomen met dat van vele gelaryngectomeerden. In een klein gezelschap heb ik over het algemeen geen problemen. Maar als er een drankje bij komt en de een begint met de ander die een stuk verderop zit te praten, dan krijg ik het moeilijk. Ik ga liefst niet op bezoek bij mensen die altijd aan het woord zijn, die, als ik dan eens het woord hebt, het direct weer overnemen, daar kom ik echt nooit tussen. Ik ga ook niet graag naar plekken waar harde muziek is, want daar kan ik me niet verstaanbaar maken. Maar ik wil zulke feesten ook niet helemaal vermijden, want daarin trek je je naasten mee.
Ik voelde heel sterk mijn beperking
Als ik emotioneel ben, kan ik geen woord meer uitbrengen. Dat vind ik het ergste. Een maand geleden was ik bij mijn schoonzus die stervende was. In het begin ging het gesprek goed. Maar toen ik afscheid wilde nemen en haar wilde bedanken voor haar vriendschap, kreeg ik er, ondanks veel proberen, geen woord meer uit. Op dat moment voelde ik heel sterk mijn beperking. Mijn schoonzus begreep me zo goed, ze pakte mijn hand en zei daarmee zonder woorden: ja Wim. Met tranen in mijn ogen ging ik weg. Pas na een poosje in de buitenlucht kon ik weer spreken.
Wim Salden
