Skip to content

Zeilen is de rode draad in het leven van Pieter. “Als baby en kleine jongen ging ik al mee op de boot van mijn ouders, samen met mijn vier jaar oudere broer. Het zeilvirus heb ik vooral van mijn moeder. Als zij even de kans schoon ziet, komt ze nu nog op de fiets naar de jachthaven, dichtbij het Olympisch Stadion en maken we samen een vaartocht. Het zeilen brengt me veel afleiding en een leven zonder boot kan ik mij niet voorstellen. Je bent één met de natuur. Je hebt niet alles in je macht. Zo is het weer is niet altijd voorspelbaar, maar wel factor waar je rekening mee moet houden. Mijn eenmaster heb ik al zo’n 30 jaar. Naar goed zeemansgebruik is het schip naar mijn moeder vernoemd: ‘de Hermine’. Vanuit de jachthaven kan je alle kanten op: het IJsselmeer, via het Noordzeekanaal naar de Noordzee, het Braassemermeer en zo verder.”

Reilen en zeilen

Pieter is ras-Amsterdammer en op zijn 54ste nog steeds single, maar heeft wel een aantal jaar een relatie gehad. Hij is trouw aan zijn werkgever Shell. Het reilen en zeilen van het leven van Pieter kent veel hoogte- en dieptepunten. “Vanaf mijn 20ste ben ik werkzaam bij Shell als stationsmanager. Als een station geheel volgens de regels was georganiseerd, ging ik naar een volgend station om de organisatie aan te passen. In 1993 kreeg ik echter een zwaar ongeluk. Mijn strottenhoofd en slokdarm moesten worden verwijderd. Ik had ook een probleem met mijn tong. Mijn maag is opgerekt en er werd een buismaag geplaatst. Een periode van zes weken ben ik in coma gehouden. Het was moeilijk om de nieuwe situatie te accepteren. Na een periode van herstel kon ik gelukkig weer aan de slag als interim-manager. Ik kreeg de zaak weer goed op de rails. In 2004 volgt een nieuwe klap. Ik had vaak hoofdpijn en dat werd door de huisarts herkend als migraine. Tijdens een autorit kreeg ik echter een hersenbloeding. Compleet in de war ben ik naar het ziekenhuis gebracht. Toch ben ik weer goed hersteld. Mijn werk heb ik weer hervat, maar in een rustiger tempo en niet meer op drie plaatsen tegelijk.”

Eén van de artsen zei ooit tegen Pieter: ‘Zeilen na laryngectomie kan niet meer met het oog op verdrinkingsgevaar.’ Daarop antwoordde Pieter: “Maar voor de operatie ben ik ook nog nooit overboord gevallen“. Het zeilen heeft Pieter nooit opgegeven.

De Eendracht

De Eendracht is een zeilschip waarop vooral jongeren de kans krijgen de zee te ontdekken, in teamverband te werken en doorzettingsvermogen te bevorderen. De stichting die het schip exploiteert, is een non-profitorganisatie. Pieter: “In 1989 is een vernieuwde Eendracht gebouwd. In plaats van een tweemaster een driemaster, en geen 36 maar 60 meter lang. Op beide schepen heb ik als vrijwilliger bij de bemanning meegevaren. Voor onze ploeg van 15 man, en 40 gasten die meehelpen, was geen zee te hoog. De eerste periode had ik de aanstelling ‘kwartiermeester’. We hebben onder meer geweldige vaartochten naar de Canarische Eilanden gemaakt. Ook gingen we eerst met het vliegtuig naar Canada om vervolgens terug te varen over de Atlantische Oceaan en de Noordzee. Later kreeg ik een aanstelling als assistent kok, maar dat vond ik maar niks. Na een laryngectomie proef je en ruik je toch niet goed.” Pieter heeft ook vaak in de organisatie van zeilwedstrijden meegewerkt. “Tijd voor andere hobby’s heb ik niet, behalve dan voor mijn twee katten August en Schoffie, daar ben ik gek op.”

Pieter Schenk

Back To Top