Skip to content

Mini vond het zwaar, vijf dagen per week, zeven weken achter elkaar, met de taxi op en neer van Lemelerveld naar Groningen. “Maar ik ben blij dat we voor protonentherapie gekozen hebben. De dokter zei dat het domme pech was dat ik dezelfde soort kanker als een paar jaar geleden, nu aan de andere kant in mijn mond had. Op een moeilijke plek, boven mijn verstandskies, waar ook allerlei zenuwen lopen. We konden twee dingen doen. Opereren, maar misschien werd er dan teveel weggehaald en daar had ook bestraling op moeten volgen, of deze protonentherapie. Ik dacht: twee vliegen in één klap, dat lijkt me beter.”

Drieënhalf jaar geleden werd Mini al bestraald met fotonen voor kanker aan de andere kant van haar mond. Ze heeft toen ook een kaakreconstructie gehad. “Van die tijd herinner ik me dat binnen een week alles in mijn mond kapot was, niet alleen op de bestralingsplek maar ook ruim eromheen had ik blaren. Dat is gelijk ook het grootste verschil met deze protonentherapie. Alleen de bestralingsplek is pijnlijk, eromheen is het wel warm en rood, maar niet kapot en dat scheelt enorm in de pijn en bij het slikken.”

Mini heeft wel pijnstillers gebruikt, eerst alleen paracetamol en later ook pleisters die een paar dagen werken. “Als ik thuiskwam van de bestraling at ik eerst wat griesmeelpap en een geprakt eitje en ging dan naar bed, want je wordt er erg moe van. Het avondeten ging op een gegeven moment niet meer, slikken werd moeilijk. Ik pureerde mijn eten, daar redde ik het een poos mee, maar nu gebruik ik tijdelijk flesjes drinkvoeding, krachtvoer noem ik dat. In de bestralingsperiode heb ik verjaardagen en andere feestjes afgezegd, want er heerste griep en dat wilde ik niet riskeren, ik deed mijn best om zo gezond mogelijk te blijven.”

Elke werkdag ging Mini naar Groningen, bijna altijd alleen, maar op maandag had ze een gesprek met de dokter en daar was haar oudste zoon dan ook bij. “Het was fijn en motiverend om te horen dat de therapie aansloeg. Voor de bestraling lig je vast, met een masker op, in een kleine ruimte. Dat voelt erg benauwd, maar dankzij de rust van het personeel en een kalmerend tabletje bleef ik er ook rustig onder. Ik ben wel blij dat het achter de rug is. Natuurlijk komen de nacontroles nog en ik moet ook naar de tandarts en de kaakchirurg, maar met de hulp en steun van mijn vier zoons, twee dochters, buren, vrienden en kennissen, heb ik dit goed doorstaan.”

Mini Grote Ganseij

Back To Top