‘Ene keelamandel groter dan de andere’
“In 2024 kreeg ik last van een opgezwollen klier in mijn nek. Verder had ik geen klachten, ik voelde me zelfs topfit. Wel was mijn ene keelamandel groter dan de andere. Mijn huisarts verzekerde mij nog dat het ‘niks geks’ zou zijn. Hierop onderging ik een bloedonderzoek, maar hier kwam niks afwijkends uit. Toch bleef de klier opgezwollen. Ik wilde weten wat het was en ging naar een andere huisarts. Een paar weken later werd een echo gemaakt, hierop werd ik doorverwezen voor een CT-scan en uiteindelijk een punctie. Er bleken dus toch kwaadaardige cellen te zitten in die opgezwollen klier.”
‘Te jong voor ‘normale kanker’
“Omdat het onduidelijk was waar deze kwaadaardige cellen vandaan kwamen, moest ik voor onderzoek naar een academisch ziekenhuis, in mijn geval UMC Utrecht. Daar keken ze met een team naar mijn gezondheidssituatie, ik was namelijk te jong voor ‘normale’ keelkanker. Daarnaast sportte ik veel, rookte ik niet en dronk ook niet overmatig.
Een kijkoperatie moest duidelijk maken wat er aan de hand was. Na verder onderzoek bleken de cellen afkomstig te zijn uit mijn keelamandel, de kanker bleek voort te komen uit een HPV-besmetting. Daar was ik toen ‘blij’ mee want de prognose van mondkeelholtekanker door HPV was beter dan ‘normaal’. Al wist ik helemaal niet dat HPV kon leiden tot kanker op andere plekken in het lichaam dan de geslachtsorganen.”
Behandeling
“Door alle onderzoeken ging er best wat tijd overheen. Mijn klier was zo groot dat ik naast bestraling ook chemo moest ondergaan. In totaal ging het om 35 bestralingen met zeven chemo-behandelingen. Zeven weken lang had ik op maandag chemo, de rest van de week werd ik bestraald.”
“Het was een zware behandeling en ik kreeg tijdens het behandeltraject steeds meer last van bijwerkingen, zo was mijn keel op een gegeven moment gewoon kapot. Slikken ging steeds moeizamer tot ik dit op een gegeven moment nauwelijks meer kon. Ik kreeg vloeibaar voedsel om op gewicht te blijven. Mijn smaak verdween eerst alleen op de plek van de bestraling, maar op een gegeven moment verdween het helemaal. Dit kwam door de chemo. Achteraf waren de twee weken na de behandeling het zwaarste, de bestraling werkte namelijk door. Ik kon bijna niks meer, niet normaal slikken of water drinken. Alles deed zoveel pijn in mijn mond.”‘
Ik miste positieve verhalen’
“Inmiddels ben ik kankervrij. Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te delen omdat ik destijds zocht naar ‘positieve’ verhalen. Tuurlijk was de behandeling op veel momenten onprettig, maar ik heb mijn smaak wel helemaal teruggekregen. Iets wat ik in al die verhalen op het internet niet kon vinden. Daaruit leek het nooit terug te komen, maar bij mij is het uiteindelijk allemaal goedgekomen. Ik ben blij dat ik heb doorgezet en heb aangespoord op verder onderzoek. Achteraf vind ik het bizar dat mijn huisarts mij in eerste instantie wegstuurde, daar heb ik later excuses voor gekregen.”
