Michel Keijzer (1913 – 1993) liet na zijn overlijden een enorm vermogen na aan de – toen nog – Nederlandse Stichting voor Gelaryngectomeerden (NSvG) en de Stichting Koningin Wilhelmina Fonds.
Hij was eigenaar van de Bonaparte tapijtenfabriek, een onderneming die in de jaren 70 en 80 erg bekend was en zelfs reclame op tv maakte. Bij leven bestelde hij nauwelijks hulpmiddelen maar ‘meneer Keijzer’ belde wel regelmatig met de vereniging. Hij was uiterst vriendelijk en erg geïnteresseerd in wat de vereniging deed voor patiënten. Na enige tijd ontstond er een goede band tussen hem en de vereniging.
Zijn woonhuis in Hilversum liet hij na aan zijn huishoudster … Michel Keijzer bleek nooit getrouwd te zijn geweest.
De erfenis bestond hoofdzakelijk uit een groot aandelenpakket en een appartement in Doorn en bedroeg in totaal meer dan 3 miljoen gulden. De notaris uit die tijd – Mr. Meijer sr. – was een bekwaam adviseur. Het bestuur van de NSvG besloot het totale bedrag in een fonds onder te brengen dat de naam ‘Michel Keijzer Fonds’ (MKF) zou krijgen. In december 1998 vond de officiële oprichting van het MKF plaats.
Sindsdien is tweemaal een bedrag uit een nalatenschap in het MKF gestort. Met dit fonds worden nationale en internationale projecten gefinancierd die hoofd-halspatiënten ondersteunen. Zo loopt er sinds 2020 een groot onderzoek via het Radboud MC naar slikrevalidatie onder hoofd-halspatiënten. Dit wordt volledig gefinancierd vanuit het MKF.
Het vermogen wordt gevormd door de nalatenschap van Michel Keijzer, maar ook door:
- opbrengsten van de activiteiten van de stichting;
- erfstellingen, legaten en schenkingen;
- subsidies en bijdragen;
- revenuen van het vermogen; en
- eventuele andere baten.
